Meer lezen van Andrea Maier? Drijfveer 1 / Drijfveer 2 / Drijfveer 3

Haar titels zeggen genoeg. Prof. dr. dr. Andrea Maier (36) is erg gedreven. Als kind kwam ze in aanraking met ouderen die haar erg inspireerden. Nu, vele jaren later, werkt ze aan het VUmc als arts Internist Ouderengeneeskunde. Ze woont met haar man in De Westhof; een oude scheepswerf die zowel woon- als ontmoetingsplaats is voor jong en oud. Toekomt.nl zocht haar op in het VUmc, en sprak haar over haar fascinatie voor ouderdom.

Je bent verliefd op oude dingen. Dan zal deze kamer in het VUmc niet je favoriete ruimte zijn?

“Nee, niet echt. Ik had wat oude planten weggezet om het op te vrolijken, maar die wilden niet groeien. Het is ook echt een werkkamer, vaak met woonkamergehalte. Er zijn vaak besprekingen in deze ruimte met veel studenten, er schuiven vaak stoelen aan. Dat houdt het lekker levendig.”

“Tachtigers zijn overlevers”

Je huis ‘De Westhof’ is bedoeld als ontmoetingsplek tussen ouderen en jongeren. Hoe gaat het daarmee?

“Momenteel wordt er verbouwd. Er moet zoveel aan gebeuren: wanden moeten gestut worden, leidingen opnieuw getrokken… het is een pand uit 1650. Als de verbouwing klaar is wordt het een ontmoetingsruimte voor jong en oud. Ouderen kunnen hier technieken en levenswijsheden overdragen aan de jongere generatie. Dat kan gaan om wetenschap, maar wist je bijvoorbeeld ook dat er mondfluiters zijn? Het zou zonde zijn als zulke dingen zouden verdwijnen.”

“Je moet niet het negatieve compenseren,
maar het positieve stimuleren”

Je bent op zoek naar mensen van 80 jaar en ouder. Waarom geen zestigers?

“Tachtigers zijn overlevers. Ze hebben bewezen niet doorsnee te zijn, ondanks moeilijkheden. Wij willen een platform bieden waar ze hun verhaal kwijt kunnen. De laatste jaren is er een ICT-revolutie op gang gekomen. Deze generatie helpen we om zulke zaken te organiseren. Zestigers kunnen dat prima zelf. Daarbij komt dat zestigers net even minder hebben meegemaakt. Ze zijn nog net niet interessant genoeg.”

“Veel fitte tachtigers denken zelf ook 
dat ze de uitzondering zijn”

Hebben tachtigers nog wel zin in zulke dingen?

“Zeker! Iedereen denkt maar dat tachtigers niks meer kunnen. Je moet niet het negatieve compenseren, maar het positieve stimuleren! Veel fitte tachtigers denken zelf ook dat ze de uitzondering zijn. Wist je dat van de 95-jarigen maar 48% in een verpleeghuis zit? Dat betekent dat meer dan de helft nog thuis woont. Bij de tachtigers is dat nóg een stuk minder. Mijn schoonouders, beiden in de 80, zijn pas op een 10-daagse safari in Afrika geweest. En een goede vriend van 89 heeft pas een nieuwe, 45 jaar jongere vriendin gevonden. Dit zijn geen uitzonderingen. Heel veel ouderen willen contact, reizen, en kunnen nog veel. Ze missen alleen vaak een podium of ontmoetingsplek; iets wat de jongere generaties mede door de ICT-ontwikkelingen wel hebben.”

Weten tachtigers de weg naar De Westhof dan wel te vinden?

“Jazeker, ik wordt nu al regelmatig gebeld door ongeduldige ouderen die niet kunnen wachten hun verhaal te komen doen. Een kunstenaar, een boekpresentatie… Het is wel afwachten hoe het gaat lopen als de verbouwing klaar is, maar vooralsnog maak ik me daar absoluut geen zorgen over.”

“Ik verveelde me rot”

Waarom inspireren ouderen je zo?

“In mijn jeugd kwam ik verschillende mensen tegen die een enorme indruk op mij hebben gemaakt. Mij pianolerares was 90, ik was 5. Als kind was ik nogal eens stilletjes op haar aan het mokken; ze was erg streng. Maar er ging een natuurlijke autoriteit van haar uit. Nu ik daarop terugkijk kan ik dat erg waarderen. Wat ook een grote invloed heeft gehad is mijn jaar in een internaat. Toen ik tien was wilden mijn ouders me een klas over laten slaan. Dat wilde de school niet. Ik verveelde me rot. Toen hebben mijn ouders besloten mij een jaar in een katholieke meisjesschool te plaatsen. Ik studeerde muziek, Grieks en Latijn. De rust en discipline die de nonnen hadden waren fantastisch. Ondanks die discipline mocht ik tijdens het Silencium [dagelijkse stilteperiode, red.] toch vaak eerder weg om te sporten.”

Wanneer besloot je je echt op ouderen te gaan richten in je werk?

“Gedeeltelijk ligt dat antwoord dus in mijn jeugd. Daarnaast heb ik een periode in China gestudeerd. Daar kreeg ik les in tai chi van een heel oude dame. Hoe zij bewoog, hoe zij aanwezig was… dat maakte diepe indruk op me. Toen had ik zoiets van: zó wil ik ook wel oud worden.”

Wat ga je zelf doen als je tachtiger bent, lezingen geven in De Westhof misschien?

“Nou, ik draag nu al dagelijks kennis over. Het is wat ik doe. Aan mijn patiënten, studenten, in interviews… Dat wil ik blijven doen. Kennis samenbrengen, samen iets nieuws maken… Er zijn altijd mensen met betere ideeën.”

“Toen had ik zoiets van:
zó wil ik ook wel oud worden”

Is het pensioen wel iets waar je naar uitkijkt?

“Oh nee, ik ga niet met pensioen! Mijn werk voelt niet aan als een fulltime baan. Het houdt me bezig. Zolang ik innovatief kan zijn, kan groeien, wil ik bezig zijn. Misschien ga ik me in de toekomst op kinderen richten, zodat zij gezond oud kunnen worden. Ik moet iets blijven doen, anders raak ik verveeld. Dan ben ik echt niet te genieten.”

Meer lezen van Andrea Maier? Drijfveer 1 / Drijfveer 2 / Drijfveer 3