Een film over je ouders, gemaakt door je dochter. Dat maakt Carli van den Berg mee. Haar dochter Carilijne Pieters maakt met ‘De liefde is alles, hè’ een intiem portret over haar opa en oma. Voor moeder Carli van den Berg is de documentaire een eye-opener: “Ik ben jarenlang mantelzorger geweest, maar pas toen ik de filmbeelden te zien kreeg zag ik hoe mooi hun zorg en liefde voor elkaar was.” Ze vertelt over de zorg voor haar ouders, de generatieverschillen en de film die haar dochter maakt.
Doe het nu
“Mijn dochter Carilijne was altijd al van plan een film te maken over haar opa en oma. Op een gegeven moment zei ik: als je het wilt doen, moet je ’t nu doen. Ik ben blij dat ze het op tijd heeft gedaan. Ze begon in januari 2014, in juni studeerde ze af en in september overleed mijn vader. ‘De liefde is alles, hè’ was een afstudeerproject. Ze won er de Steenbergen Stipendium Publieksprijs mee. Nu wil ze ‘m professioneler maken. Op dit moment* zamelt ze daar geld voor in. Ze wil de film voor mei afhebben, dit is de deadline om de documentaire bij de IDFA in te sturen.”
“Als je het wilt doen, moet je ’t nu doen”
Mantelzorg
“Ik ben zes jaar mantelzorger geweest voor mijn ouders. Ik was er dagelijks te vinden. Daar waren ze me heel dankbaar voor. Ik ging steeds meer voor mijn ouders doen. Dat was vaak best zwaar. Ik wilde het heel graag doen voor ze. Toch merk je dat het veel energie kost. Je vraagt je soms af: ‘waar blijf ik in het geheel?’ en ‘is dit zorgen voor mijn ouders echt de bedoeling voor mij in dit leven?’. Ik heb er bewust voor gekozen om dit wel te doen. Dat geeft veel voldoening, maar het is ook eng. Want wat als ze wegvallen, ontstaat er dan een grote leegte? Hoe ga ik mijn leven dan weer inrichten?”
Kiezen voor jezelf
“Mijn vader zag ook dat ik teveel aan het verzorgen was. Hij zei me op zijn sterfbed: “Kind, ik maak me zo’n zorgen. Je hebt geen eigen leven.” Dat waren niet voor niks zijn laatste woorden. Toen mijn vader overleed heb ik voor mezelf gekozen. Ik ben naar Texel verhuisd. Als ik naar Texel rij ben ik heel dankbaar. Toch geeft het onrust, omdat moeder niet veel meer kan. Ik reis nog regelmatig heen en weer om mijn moeder te helpen. Als ik voel dat er iets gebeurt is het erg moeilijk. Ze was laatst drie keer in een week gevallen. Dan moet ik echt moeite doen om hier te blijven en het aan mijn broer en zus over te laten.”
“Toen mijn vader overleed heb ik voor mezelf gekozen”
Zorggeneratie
“Wat ik heel bijzonder vind is dat mijn leeftijdsgenoten zo verschrikkelijk vaak voor hun ouders zorgen. Mijn moeder zei van de week: ‘Ik ging eigenlijk maar een keer per week naar mijn moeder toe toen ze in het verzorgingstehuis zat.’ Dat komt waarschijnlijk omdat onze ouders ouder worden dan de generatie van mijn opa en oma. Die gingen vaak al rond hun vijfenzestigste, zeventigste naar een verzorgingstehuis. Toch kan dit niet de enige reden zijn. Waarom voelen wij ons meer verantwoordelijk voor onze ouders? Daar ben ik heel benieuwd naar. En ik ben benieuwd hoe het gaat als wij oud zijn. Ik zie het mijn dochter niet meteen doen bij ons. Dat hoor ik bij meer mensen. Niemand gaat ervan uit dat zijn of haar kind wel eventjes voor ze gaat zorgen.”
“Toen zag ik pas hoe die mensen elkaar lichamelijk en geestelijk in evenwicht houden”
Dankbaar
“‘De liefde is alles, hè’ geeft me écht inzicht in hoe mijn ouders leefden. Dat klinkt gek, aangezien ik iedere dag bij mijn ouders was als mantelzorger. Ik zag hoe ze met elkaar omgingen. Toch komt de film nog dichterbij. Als mantelzorger ben je bezig alles onder controle te houden: je komt op bezoek, doet boodschappen, regelt kleine dingen. Maar ik bracht ze niet naar bed, ik hielp ze niet wassen. Ik wist niet hoe mijn ouders dat samen deden. Carilijne brengt prachtig in beeld hoe ze elkaar helpen. Toen zag ik pas hoe die mensen elkaar lichamelijk en geestelijk in evenwicht houden. Zo mooi. Daar was ik me niet zo van bewust. De woorden die mijn vader uitsprak zijn de titel van de documentaire geworden: ‘De liefde is alles, hè’. Dat is zo waar. Zonder die liefde is er niets. Ik ben Carilijne heel dankbaar dat ze mij zo’n mooi, compleet, liefdevol beeld van mijn ouders heeft gegeven.”
*Wil je Carli’s dochter Carilijne helpen haar documentaire zo goed mogelijk af te maken? Ga naar Cinecrowd en doneer meteen! (Deadline dinsdag 23 februari).
Terug naar toekomt.nl