Directeur Chris Oomen van zorgverzekeraar DSW is flink in het nieuws de laatste tijd. Eerst kreeg hij kritiek in De Financiële Telegraaf: hij zou boter op z’n hoofd hebben. Veel kritiek uiten op de wijzigingen in de zorgwet, maar ondertussen een hoog salaris opstrijken. Niet veel later werd duidelijk dat Oomen zijn salaris van dit jaar aan de voedselbank heeft geschonken. Opnieuw kreeg hij kritiek: nu werd zijn motief om te schenken in twijfel getrokken. Toekomt ging in gesprek over de kritiek op hem, zijn kritiek op de aanpassingen in de Zorgverzekeringswet en de toekomst van de 65-jarige directeur.

Een column in De Telegraaf heeft de discussie rondom uw salaris aangezwengeld. Vond u de kritiek terecht?

“Nou, nee. Die column stelde onder meer dat mijn salaris relatief hoog is. Zoveel salaris voor de directeur van een relatief kleine zorgverzekeraar. Daarom zou mijn kritiek op de vrijeartsenkeuze niet oprecht zijn. Ik zou een moraalridder zijn. Maar dat is echt onzin. Mijn kritiek is terecht; mijn salaris heeft daar niks mee te maken.”

En dan die sneer over de ‘Maserati-rijdende directeur van een zorgverzekeraar’. Niet echt chique.

“En niet terecht. Ik heb mijn vermogen niet bij DSW opgebouwd. Het beeld dat ik over de rug van onze klanten rijk ben geworden klopt echt niet. De bedrijven die ik op heb gestart zijn erg succesvol geweest. Ik heb mijn geld op een eerlijke, transparante manier verdiend. Daar kan ik ook niks aan doen.”

“Mijn kritiek is terecht; mijn salaris
heeft daar niks mee te maken”

U klinkt bijna verontschuldigend.

“Ja, ja, bijna wel. Maar het is zo gelopen. Ik ben altijd erg ambitieus geweest, en gelukkig zijn de zaken goed gegaan.”

U besloot dit jaar uw salaris aan de voedselbank te doneren. Was dat een reactie op de column?

“Nee, ook voorgaande jaren heb ik altijd mijn salaris weggeschonken, aan mijn personeel. Daarnaast geef ik het hele jaar door aan goede doelen. Als zo’n krant zulke dingen gaat zeggen wil ik het verhaal wel volledig hebben. Dat het verhaal vervolgens op de voorpagina van het AD komt, tja. Ik wist dat het gepubliceerd zou worden, maar ik heb er zelf niet voor gekozen het op de voorpagina te zetten.”

“Ik geef al jaren mijn salaris weg”

Wij vonden uw donatie lovenswaardig. Van veel anderen kreeg u ook lof. Toch was er kritiek te horen: ‘Op zo’n groot vermogen is het niet veel’, ‘Hij doet het voor het belastingvoordeel’, en ook ‘het is marketing’ kwam weer voorbij.

“Dat die donatie verkapte marketing zou zijn: het is mijn eigen geld, dus hoe kunnen mensen dat zeggen? Ik ga niet het bedrijf waar ik voor werk met mijn eigen geld promoten. En als gezegd geef ik al jaren mijn salaris weg. Dat de schenking belastingvoordeel oplevert is onzin. Ik schenk mijn netto-inkomen, dus het voordeel dat ik heb schenk ik ook weer weg. Belastingvoordeel heeft er dus niks mee te maken.”

U had de laatste tijd kritiek op onder meer het afschaffen van de vrijeartsenkeuze. Ook de budgetpolissen krijgen er flink van langs. Daardoor lag u nogal in de clinch met de grote zorgverzekeraars. Is de donatie van uw jaarsalaris een ‘geen woorden, maar daden’ naar die directeurs toe?

“Dat niet, maar het klopt dat ik van mijn hart geen moordkuil maak. Ze zijn als de dood. Zij begrijpen ook wel dat ze zo niet door kunnen gaan. Al die verschillende polissen en doelgroepen… Allemaal net anders, waardoor je door de bomen het bos niet meer ziet. En dan die inperking van de vrijeartsenkeuze. Verzekeraars doen net alsof het de zorg beter en goedkoper zal maken. Nou, echt niet. Dat ze het doen omdat ze alleen de beste ziekenhuizen en artsen willen is onzin. Wist je dat iedere verzekeraar in elk ziekenhuis een contract heeft lopen? De keuze beperken heeft dus niks met kwaliteit te maken. Ze proberen een goedkoper contract voor budgetpolissen af te spreken, naast de gewone contracten. Ik zou dat als ziekenhuis nooit accepteren. Of je nou één of tien meniscusoperaties moet doen, de prijs per operatie blijft hetzelfde. Kwantiteit verandert daar niks aan.”

“Verzekeraars doen net alsof de vrijeartsenkeuze
de zorg beter en goedkoper zal maken. Nou, echt niet”

Binnen uw branche maakt u geen vrienden met dat standpunt.

“Dat klopt, maar daarvoor zit ik hier ook niet. De waarheid moet gehoord worden. Laatst wilde Buitenhof mij laten debatteren met iemand van de grote zorgverzekeraars. Ik zei de redactie nog: ‘Succes, dat zal niet makkelijk worden’. Dat bleek; ze konden niemand vinden. Dat zegt al voldoende. Deze week had ik op Radio 1 een debat met onder meer de perswoordvoerder van Zilveren Kruis Achmea. Ze heeft volgens mij één zin gezegd, en toen haar mond gehouden. Nou, als je me een beetje kent weet je dat ik geen goede debater ben. Maar ik heb het gelijk aan mijn zijde, dus dat debat verlies je altijd.”

U bent 65. Veel mensen van uw leeftijd zijn of gaan met pensioen. U kiest ervoor door te werken. Hoe ziet u de toekomst?

“Volgende maand word ik 66. Ik blijf voorlopig lekker zitten. Ik had 20 jaar geleden al kunnen stoppen. Maar ik ben niet van het soort dat zegt ‘ik mag met pensioen, ik hoef niet meer’. Da’s niks voor mij. Ik stop als ik geen zin meer heb. Ik zie het in mijn omgeving: met mensen die vroeg gestopt zijn loopt het vaak niet goed af. Of ze maken al hun geld op, of ze weten van gekkigheid niet wat ze moeten doen. Ik wil mijn tijd zinvol besteden. Als je dan een keer vrij bent, voel je je ook prettiger. Tevreden zijn, zinvol werk doen dat je leuk vindt, dat is de zin van het leven.”

“Ik ben niet van het soort dat zegt
‘ik mag met pensioen, ik hoef niet meer’”

Stel, ik vraag uw kinderen en personeel wat voor man u bent. Wat denkt u dat zij zouden zeggen?

“Ik denk en hoop dat ze vinden dat ik dingen met een rechtvaardig gevoel bekijk. Dat ik niemand voortrek. Ook in de gezondheidszorg is dat belangrijk. Het gaat om solidariteit. Dat past bij dit land; dat is beschaving. Ook mensen met een minder inkomen moeten dezelfde gezondheidszorg krijgen.”