Huisarts Harrie Huijben (63) besloot het over een andere boeg te gooien. Veel werken, verplichtingen: hij wilde wat anders. Geïnspireerd door een vakantie in Mongolië besloot hij door Europa te gaan trekken: van Zuid-Spanje naar de Noordkaap. En dat samen met zijn hond Tosca en pakpony Leon; met paard en hond Europa door. Zijn tocht is een achtbaan van emoties: “Het ene moment zit je in de put en denk je dat je moet opgeven, een dag later zijn al je problemen opgelost en voel je je de koning te rijk.”

Rondreizende circussen in de USA heetten vroeger ‘A Dog and pony show’. Komt de naam daar vandaan?

“Nee, dat is toeval. Ik wilde gewoon iets unieks doen. En dat is lastig, want alles is al eens gedaan. Een wandelroute met paard en hond, van zuid naar noord en andersom… Je kunt alleen nog varianten verzinnen. Lopend met paard en hond Europa door van zuid naar noord was nog nooit gedaan.”

Je originele plan was om vanuit Mongolië te gaan reizen. Waarom heb je dat niet gedaan?

“In Mongolië zag ik prachtige paarden met brindle, tijgerstrepen. Het leek me mooi om met die paarden terug naar Nederland te lopen en ze te fokken. Dat bleek erg lastig. Ten eerste omdat ik geen Russisch spreek. Daarbij is de infrastructuur daar slecht, en als er iets zou gebeuren zou het lang duren voordat ik thuis ben. Het andere punt was fokken. Ik heb dieren zat, maar om nu nog te beginnen met paarden fokken… Dat leek me iets te ambitieus en tijdrovend.”

“Ik wil voor de winter op de Noordkaap zijn”

Zuid-Spanje – Nederland zit erop. Morgen ga je weer verder. Gaat alles als gepland?

“Er gaat iets veranderen. De pony blijft achter. Het dier is een enorme hindernis. Het heeft voordelen om met een pony te reizen: ik hoef zelf mijn bagage niet te dragen, en mensen spreken je sneller aan. Het geeft je toch een soort status. Maar het is niet meer te doen. Onderdak vinden is moeilijk, omdat het paard ook gestald moet worden. Ook moet ik vaak omlopen, omdat de pony bang is voor veel verkeer en niet altijd door steden of over voetgangersbruggen kan. Dat alles gaat ten koste van andere aspecten van mijn reis: sociale contacten opdoen, genieten van cultuursteden als Salamanca… Daar heb ik geen tijd voor. Het belangrijkste is nog wel dat het tempo met pony te laag is. Ik wil voor de winter op de Noordkaap zijn. De winter begint daar al half september. Ik moet dus 25 tot 30 kilometer per dag lopen. En mijn reis verlengen wil ik niet. Na drieënhalf duizend kilometer weet ik het wel. Er komen er nog 4000! Waarom mezelf nog eens zo kwellen? Het wordt tijd voor de culturele en sociale aspecten van mijn reis.”

Hoe heb je het eerste deel van je reis ervaren?

“Het was vaak erg lastig. Ik volgde vaak de Santiagoroutes, en verbleef in huizen waar pelgrims overnachten. Ik probeerde een paar dagen onderdak vooruit te plannen, maar dat lukte niet altijd. Er was vaak geen Wi-Fi of telefoonbereik. Het was erg onzeker: in centraal Spanje vries je dood in de winter. Als je dan nat en verdwaald bent en honger hebt, begin je wel te balen. Er waren momenten dat ik een café binnenliep en zei: ‘ik vries dood, help me’, en dan werd ik geholpen. Het zette me aan het denken hoe het vroeger moet zijn geweest als pelgrim, of als paria in India. Ik heb sterk ervaren hoe belangrijk het is om vriendelijk te zijn. Je wordt vaak geacht stoer en zelfverzekerd over te komen, maar vriendelijkheid heeft me ver gebracht.”

“Je wordt vaak geacht stoer en zelfverzekerd over te komen,
maar vriendelijkheid heeft me ver gebracht”

Wat is je het meest meegevallen?

“De meest negatieve momenten zorgden voor de meest positieve. Er waren momenten waarop ik dacht: ‘dit kan zo niet doorgaan, ik moet de reis afbreken’. Een dag later waren de problemen altijd opgelost. Het lukt tóch als je doorzet. Veel vrouwen zien kinderen na een bevalling ook niet meer zitten, en een half jaar later willen ze weer aan baby’s beginnen.”

Hoe zit het met je vrouw en kinderen, hoe ervaren zij deze actie?

“Mijn vier kinderen zijn zelfstandig. Ze hebben mij niet nodig. Ik denk niet dat ze er wakker van liggen, alhoewel we een goede relatie hebben. Ik zie ze deze week, ze wandelen een stukje met me mee. Mijn kleinkinderen zijn nog te klein om het te beseffen. Mijn vrouw Sonja vind het niet zo leuk vermoed ik. Toch zit het wel goed. Ik had een heel druk leven, met heel drukke werkweken. Ze had al haar eigen leven naast mijn leven. Activiteiten, hobby’s; die verveelt zich niet. We zorgen wel voor voldoende overlap, maar we zijn sowieso niet een stel dat avond na avond tv kijkt of scrabble speelt.”

“Er kan ook sleur zitten in variatie”

 Is deze reis een soort vlucht?

“Nee, helemaal niet. Ik ben nu thuis, en heb erg gemengde gevoelens. Ik wil eigenlijk niet meer weg. Toch doe ik dit niet zonder reden. Ik deed meer dan 30 jaar hetzelfde werk, woonde in dezelfde streek, dezelfde vrienden, dezelfde hobby’s… Dat is fijn, maar er kan ook sleur zitten in variatie. En ja, je bent jong en je wilt wat [lacht]. Ik wil nog avontuur, een prestatie wegzetten. Ik heb aan bergbeklimmen gedaan, maar vind dat mede gezien mijn leeftijd te riskant worden. Ik wil pieken door een langdurige prestatie weg te zetten, niet door een eenmalige topprestatie. Nu voel ik me lichamelijk prima; over tien jaar ben ik misschien niet meer fit.”

Heb je al een plan voor als deze reis klaar is?

“Het lijkt me leuk een boek te schrijven over deze reis. Bespiegelingen, opvattingen, wat ik heb ervaren. Niet dat ik de illusie heb dat het veel gelezen gaat worden. Ik denk ik dat ik niet alle mensen  iets kan meegeven. Wat voor mij belangrijk is, is dat voor een ander misschien niet. Ik ga ook nog wat dagen werken als huisarts; dat heeft mijn opvolger gevraagd. Weet je: ik ben een druk mannetje, en snel enthousiast. Ik heb een wijngaard, schapen, koeien, vrienden, familie, ik sport veel, kortom: ik verveel me geen minuut. Wel wil ik af en toe een nieuwe uitdaging. Een nieuw gezicht zien in mijn vriendenkring. Wat minder bezig zijn met hobby’s en wat meer met sociale contacten. Dat is ook de reden waarom ik deze trip ben gestart.”

Terug naar toekomt.nl
Meer interviews lezen 

Harries wandeltocht volgen? Kijk op ponyanddogtrip.com. Met zijn tocht sponsort hij Mama Alice. Kijk hier voor meer informatie en donaties.