Ik kan het me nog goed herinneren: 11 oktober 1980. Het was een zaterdag en we vierden mijn achtste verjaardag. Ik zat op de grond tussen alle familieleden met mijn cadeautjes te spelen. Het mooiste vond ik een poppen-ijsco-wagentje met levensgrote bruine (chocolade), roze (aardbei) en groene (pistache) ijsjes van plastic. Zo kon ik me uren vermaken, in mijn eentje met mijn speelgoed, op het zachte tapijt van de woonkamer.

Ineens had ik een openbaring. Ik besefte me: ‘Jeetje, ik ben al acht! Wat zijn die acht jaren snel gegaan! Ik moet er wél van genieten, want voor ik het weet, ben ik tien! En dan twintig! En dan veertig!!! En dan TACHTIG!!!’

Geniet!

Ik nam me gelijk op dat moment voor om méér van alles te genieten. Om elk mooi moment te koesteren, omdat de tijd (toen al) veel te snel voor me ging. Wat een wijs meisje was ik… Hoewel ik vlak daarna het plastic ijsje weer in m’n mond stak. (En me uiteraard nú pas afvraag welke idioot mij (waarschijnlijk geen BPA-vrije) plastic ijsjes had gegeven?!) Als ik zo terug kijk, had die kleine krullenbol toen al gelijk. Wat is de tijd voorbij gevlogen! Er is uiteraard heel veel gebeurd, maar het lijkt of ik twee keer met mijn ogen heb geknipperd en ineens 42 ben!

“Ineens had ik een openbaring. Ik besefte me:
‘Jeetje, ik ben al acht! Wat zijn die acht jaren snel gegaan!'”

Koesteren

Gelukkig zijn er genoeg momenten dat ik eventjes het volmaakte geluk mag proeven en dan denk ik aan dat achtjarige meisje met haar ijsjes. “Genieten! Van alles genieten! Het gaat zo snel…” Ik koester alle waardevolle momenten in mijn leven. Mijn wereldreisjes, de knuffelmomenten met mijn vriendje, de bezoekjes aan mijn moeder (ook al kan ze soms zo zeuren), gezellige dagjes weg met vriendinnen, maar ook iets simpels als met een boek op de bank onder een dekentje op een regenachtige zondag, of een lekker kopje thee met een bonbonnetje… Mmm…

Goed zorgen

En ik wil die 80 natuurlijk wel graag halen, dus in de tussentijd zorg ik goed voor mezelf en voor iedereen om me heen. Ik doe m’n dagelijkse yoga, ik kook gezond, ik drink genoeg water, ik wandel in de woonkamer en ik probeer nog steeds te leren mediteren. Ook maak ik altijd een praatje met de buren, vraag ik aan de kassajuffrouw bij de Jumbo of ze kan raden wat ik van al mijn boodschappen ga maken en wens ik iedereen die ik onderweg tegenkom een goedemorgen. (Want aardig zijn voor de medemens is zo’n kleine moeite…)

“Aardig zijn voor de medemens is zo’n kleine moeite”

Ouder worden

En ondertussen vraag ik me af: we willen allemaal graag oud worden, maar willen we ook oud zijn? Want stiekem refereer ik nog steeds aan mezelf als ‘een meisje’, smeer ik me een ongeluk aan anti-rimpelcrème en ga ik om de vijf weken naar de kapper om mijn grijze haar zo goed mogelijk te verdoezelen… Is het echt zo erg om oud te zijn? Nee natuurlijk niet. Het wordt pas vervelend als je met serieuze ouderdomskwaaltjes te maken krijgt. Maar die twaalf grijze haren en vier kraaienpootjes vallen daar niet onder. Ooit zal ik het allemaal loslaten: niets meer verdoezelen, niets meer verhullen, en alleen nog maar luisteren naar dat meisje met haar ijsjes. En voor nu: goed voor jezelf en je naasten zorgen en vooral veel genieten. Dat is het allerbelangrijkste. Van alles genieten! Want ouder worden gaat zo snel…

Vicky (42) heeft na een carrière van 20 jaar in de zakenwereld onlangs besloten haar dromen waar te maken. Ze is de schoolbanken weer ingedoken, en schrijft daarnaast een serie vrolijke zelfhulpboeken. Haar doel? Mensen motiveren de lol van het leven (terug) te vinden. Twitter @Vicstar. Lees meer van Vicky