Woningcorporatie Mitros komt niet van de zogeheten seniorenwoningen af, aldus De Telegraaf. Je komt in aanmerking voor deze woningen als je 55 jaar of ouder bent. De voordelen? Gelijkvloers wonen, een goedkope kapper in de buurt, en een buurthuiskamer voor een gezellig kopje koffie.

Senior

Allemaal leuk en aardig, maar 55-plus? Is dat niet een beetje jong? Een beetje vijfenvijftiger is nog in staat om met blote handen zalm uit een bergstroom te hengelen. Of om de halve marathon te hinkelen. Het predicaat senior is wel het laatste waar je op zit te wachten – op een goede seniorfunctie bij je bedrijf na. Want dat doe je als 55-jarige hoogstwaarschijnlijk ook nog, werken. Je zit niet achter de geraniums; hoogstens werk je in een geraniumkwekerij.

“Een beetje vijfenvijftiger is nog in staat om met blote handen
zalm uit een bergstroom te hengelen”

Belediging

Dan die naam. Seniorenwoning. Prima, maar als je tachtig bent. Zeventig misschien. Je wil toch op waarde geschat worden? Je gaat toch ook geen puber van 17 uitnodigen voor een kinderdisco? Het idee alleen al. Ik zou me enorm beledigd voelen. Of op zijn minst onbegrepen. Iets meer creativiteit en tact mag je toch wel verwachten van een woningcorporatie.

Nachtmerries

Al moet je concluderen dat het concept redelijk in orde is. Beugels aan de muur, een lift waar nodig, en in sommige gevallen zelfs een buurtbeheerder en een slaapwacht. Er komt ongetwijfeld een moment waarop dat erg fijn is. Maar de meeste vijftigers en zestigers van nu zullen van het beeld van een slaapwacht alleen maar nachtmerries krijgen.

Peter (31) studeerde pabo en werkte op een basisschool. Daarna ging hij Tekst en communicatie studeren aan de UvA. Eerst ‘het broekie’, toen ‘die oude vent’: hij heeft het allemaal al gehoord. Hier schrijft hij over het ongrijpbare begrip leeftijd.